📖 PATRICK DEWITT - DE GEBROEDERS SISTERS | TRAGIEK EN ABSURDISME IN DE SCHADUW VAN DE GOUDKOORTS
Voor mijn kennismaking met De Gebroeders Sisters was ik volledig onbekend met het werk van Patrick deWitt en evenzeer met het specifieke genre waarin dit boek zich laat plaatsen. Het genre duiden, is het genre uitleggen. En dat blijkt bij deWitt een uitdaging op zich. Hoewel het verhaal zich situeert in de hoogtijdagen van de Californische goudkoorts en ons voert langs San Francisco en de frontier-achtige randgebieden van dat tijdperk, overstijgt het moeiteloos de conventionele kaders van historische fictie of western. Het is evengoed een existentiële vertelling over broederschap als een literaire studie van ironie, absurditeit en menselijke tragiek.
Op het eerste gezicht lijkt het verhaal eenvoudig: twee broers, Charlie en Eli Sisters, verdienen hun brood als premiejagers. Maar al snel wordt duidelijk dat dit slechts de buitenste schil is van een veel complexere kern. Charlie belichaamt de meedogenloze, harde en driftige natuur die perfect past bij hun wrede beroep. Eli daarentegen wordt neergezet als zijn tegenpool: zachtaardig, reflectief en eigenlijk volstrekt ongeschikt voor het vak dat hij door omstandigheden en bloedbanden moet uitoefenen. De metafoor van de gedeelde eicel krijgt hierdoor een existentiële lading: twee identiteiten, onlosmakelijk verbonden, maar in wezen onverenigbaar.De wisselwerking tussen de broers is het hart van de roman. Tragiek en komedie wisselen elkaar af met een vanzelfsprekendheid die even schrijnend als hilarisch is. Vooral in de dialogen weet deWitt dit meesterlijk uit te spelen: droge ironie, filosofische observaties en absurdistische vondsten geven het verhaal een ritme dat zowel herkenbaar als vreemd aandoet. Dat het verhaal verteld wordt vanuit Eli’s perspectief is een cruciale keuze. Waar Charlie fungeert als de archetypische jager, efficiënt maar vlak, draagt Eli de last van introspectie, twijfel en morele ambiguïteit. Hierdoor krijgt de roman zijn literaire diepgang en wordt de lezer steeds dichter naar de kern van hun broederschap geleid.
Het narratief zelf is niet vernieuwend of spectaculair in de traditionele zin van het woord. Het is niet de plot die dit boek verheft, maar de manier waarop het ontvouwt: als een caleidoscoop van tegenstellingen. Goed en kwaad, liefde en haat, leiden en volgen, bezitten en verliezen. deWitt brengt deze spanningen telkens opnieuw tot leven in het contrast tussen de broers en in hun interacties met de wereld om hen heen.
Wat dit boek uiteindelijk zo eigenzinnig maakt is de manier waarop de absurditeit van hun bestaan contrasteert met de historische achtergrond van de goudkoorts. San Francisco verschijnt als een plaats waar dromen, wanhoop en hebzucht samenkomen en waarin de broers zowel figuranten als slachtoffers zijn van een tijdperk dat zichzelf dreigt te verteren. Hun avonturen zijn op momenten hilarisch, dan weer schrijnend, maar altijd onlosmakelijk verbonden met de zoektocht naar betekenis binnen hun broederschap.
Moet men De Gebroeders Sisters gelezen hebben? Misschien niet. Het behoort niet tot de absolute canon, maar het bezit wel een verfrissende eigenheid. Het staat los van het genre waarin het zich ogenschijnlijk nestelt en biedt tegelijk een komische en melancholische blik op een periode waarin de belofte van rijkdom en vooruitgang vaak uitmondde in moreel verval en persoonlijke tragedie. Precies in dat spanningsveld schittert Patrick deWitt: hij toont hoe literatuur het alledaagse en het absurde kan verenigen tot een portret dat even lachwekkend als ontroerend is.
Het narratief zelf is niet vernieuwend of spectaculair in de traditionele zin van het woord. Het is niet de plot die dit boek verheft, maar de manier waarop het ontvouwt: als een caleidoscoop van tegenstellingen. Goed en kwaad, liefde en haat, leiden en volgen, bezitten en verliezen. deWitt brengt deze spanningen telkens opnieuw tot leven in het contrast tussen de broers en in hun interacties met de wereld om hen heen.
Wat dit boek uiteindelijk zo eigenzinnig maakt is de manier waarop de absurditeit van hun bestaan contrasteert met de historische achtergrond van de goudkoorts. San Francisco verschijnt als een plaats waar dromen, wanhoop en hebzucht samenkomen en waarin de broers zowel figuranten als slachtoffers zijn van een tijdperk dat zichzelf dreigt te verteren. Hun avonturen zijn op momenten hilarisch, dan weer schrijnend, maar altijd onlosmakelijk verbonden met de zoektocht naar betekenis binnen hun broederschap.
Moet men De Gebroeders Sisters gelezen hebben? Misschien niet. Het behoort niet tot de absolute canon, maar het bezit wel een verfrissende eigenheid. Het staat los van het genre waarin het zich ogenschijnlijk nestelt en biedt tegelijk een komische en melancholische blik op een periode waarin de belofte van rijkdom en vooruitgang vaak uitmondde in moreel verval en persoonlijke tragedie. Precies in dat spanningsveld schittert Patrick deWitt: hij toont hoe literatuur het alledaagse en het absurde kan verenigen tot een portret dat even lachwekkend als ontroerend is.
SCORE: 7,4
Reacties