🎮 COMMANDOS: ORIGINS | EEN LIEFDESBRIEF AAN DE ORIGINELE GAMES?

Toen Commandos: Origins werd aangekondigd voelde het alsof een vergeten hoofdstuk van mijn jeugd opnieuw werd opengeslagen. Als fan van het eerste uur (ik speelde Commandos: Behind Enemy Lines toen het in 1998 uitkwam) kon ik nauwelijks wachten om te zien wat deze nieuwe interpretatie zou doen met een franchise die ooit synoniem stond voor precisie, spanning en pure tactische voldoening.

Nu, ruim 70 uur verder, is het tijd om de balans op te maken. Heeft Commandos: Origins de magie weten te herpakken? In grote lijnen: ja. Maar diezelfde magie wordt zo nu en dan onderbroken door technische oneffenheden, discutabele ontwerpkeuzes en een paar ouderwetse frustraties.

Commandos: Origins draait op de Unreal Engine 5 en dat is te merken. De omgevingen zijn rijk gedetailleerd, de belichting zorgt voor sfeer en het kleurgebruik is opvallend levendig, bijna in contrast met de duistere toon van de originele games. De visuele upgrade is welkom, al zijn er enkele kanttekeningen. Tijdens mijn speelsessies op PC liep ik tegen kleine grafische glitches aan: schokkende animaties van dode lichamen, lichte screen tearing en zo nu en dan vreemde artefacten bij klimmen of interacties. Geen dealbreakers, maar ze doen wel afbreuk aan het verder strakke audiovisuele geheel.

De cutscenes vormen echter een stijlbreuk. Ze doen grafisch denken aan het PS3-tijdperk en missen de cinematografische impact die het verhaal net dat beetje extra had kunnen geven. Dat is jammer, vooral omdat Origins als prequel bedoeld is en dus een kans had om de personages en hun onderlinge dynamiek verder uit te diepen.

Waar het spel wél in slaagt is het vangen van de ziel van Commandos. De gameplay is onmiskenbaar trouw aan het origineel: je bestuurt een team van gespecialiseerde commando’s, elk met unieke vaardigheden en krijgt de vrijheid om missies op jouw manier aan te pakken. Hoewel actie mogelijk is, is het spel duidelijk ontworpen met stealth als rode draad. En terecht – wanneer je stilletjes patrouilles ontwijkt, valstrikken opzet en in een perfecte flow een missie voltooit zonder alarmsignalen dan voelt het bijna als een puzzelgame. Een zenuwslopende en briljante puzzelgame.

De missies brengen je naar uiteenlopende locaties; van de zinderende woestijnen van Noord-Afrika tot ijzige gebieden in Scandinavië. En hoewel het missieontwerp soms wat repetitief aanvoelt wordt dit grotendeels gecompenseerd door de variatie in beschikbare specialisten. Elke missie vraagt om een andere aanpak, wat de herspeelbaarheid én de uitdaging ten goede komt.

Toegegeven: de leercurve is steil. Nieuwe spelers zullen snel ontdekken dat Commandos je zelden bij de hand neemt. Bepaalde segmenten van missies kunnen aanvoelen als bottlenecks – situaties waarin slechts één specifieke volgorde of timing werkt. Hier komt het klassieke quicksave-/quickload-systeem (F5 en F8) om de hoek kijken. En dat zul je veel gebruiken. Héél veel. Frustrerend? Soms. Maar tegelijkertijd is dit ook precies waar het spel in uitblinkt: de voldoening die volgt na meerdere mislukte pogingen en uiteindelijk die perfecte run. De game is onomwonden oldschool in zijn benadering en dat is precies zijn kracht. Het biedt geen verzachtende moeilijkheidsgraden of moderne concessies aan comfort. En dat hoeft ook niet. In een tijd waarin veel games worden gestroomlijnd en gepolijst tot een toegankelijke eenheidsworst voelt deze compromisloze moeilijkheidsgraad bijna verfrissend aan. De jongere generatie gamers (met uitzondering van zij die zich hebben ondergedompeld in de Souls-series) is vaak minder bekend met dit soort onverbiddelijke, trial-and-error gameplay. Maar juist dat maakt de ervaring zo waardevol: het daagt je uit om te leren, te observeren en te perfectioneren. Zoals het hoort in een echte Commandos.

Op mijn PC bleef de technische schade relatief beperkt: één crash, enkele kleine bugs en een missiegerelateerde fout die gelukkig via quickload kon worden omzeild. Consolegebruikers lijken minder geluk te hebben gehad. Volgens verschillende berichten is de consoleversie op momenten instabiel, met frequente crashes, haperingen en AI-problemen. Hoewel ik daar zelf geen ervaring mee heb is het een relevante kanttekening die het algemene oordeel beïnvloedt.

Ondanks zijn gebreken is Commandos: Origins vooral een spel dat begrijpt wat de originele serie zo geliefd maakte. Het is uitdagend, lonend en dwingt je om na te denken; iets wat tegenwoordig zeldzaam begint te worden in het tactiekgenre. Ja, het verhaal is voorspelbaar. Ja, de cutscenes zijn ondermaats. En ja, de bugs zijn er. Maar het plezier, de spanning en het strategische denkwerk? Die zijn nog steeds van topniveau. Voor fans van het eerste uur is dit een waardige comeback. Misschien niet met militaire precisie uitgevoerd, maar wel met oprechte liefde voor het origineel. Voor nieuwkomers is het een pittige, maar uiteindelijk bevredigende kennismaking met een legendarisch genre.

SCORE: 7,9