📖 STEPHEN KING - FAIRY TALE | KING BUITEN ZIJN COMFORTZONE.. MET SUCCES

Stephen King levert met Fairy Tale een werk af dat op het eerste gezicht niet meteen als typisch ‘King’ aanvoelt. Zoals de titel al suggereert begeeft hij zich hier in het domein van het sprookje. Een genre dat ogenschijnlijk ver afstaat van de horror en het psychologische ongemak waar hij om bekendstaat. Toch verdient het boek een nadere blik, want het is genuanceerder dan deze eenvoudige typering doet vermoeden.

Het eerste gedeelte van Fairy Tale bevat wél uitgesproken Kingesque elementen. Er is de bekende en langzaam opgebouwde spanning rond een ogenschijnlijk alledaagse setting: een oude en vervallen schuur, een teruggetrokken oudere man met een duister geheim en een jonge verteller die hier per ongeluk in verzeild raakt. Het is in deze passages dat King toont waarom hij nog altijd een meester is in het neerzetten van sfeer en karakter. De dreiging is subtiel, maar voelbaar en de personages krijgen voldoende diepgang om hun motivaties geloofwaardig te maken.

Het tweede deel van het boek is een ander verhaal; letterlijk en figuurlijk. Zodra het sprookje zelf begint verdwijnt veel van de vertrouwde horror of suspense. In plaats daarvan kiest King voor mysterie en verwondering. Het is een opvallende verschuiving in toon en stijl die even wennen is, maar uiteindelijk overtuigt. Zijn poging om een volwaardig ‘sprookje voor volwassenen’ te schrijven is verrassend geslaagd. Het boek leest prettig weg, maar met ‘fijn weg lezen’ zou men het tekortdoen: het is op momenten ronduit ontroerend en bovendien rijk aan symboliek. King toont zich hier niet alleen als verteller, maar ook als commentator op het genre zelf.

Een bijzonder sterke troef van Fairy Tale is de veelheid aan intertekstuele verwijzingen. Het verhaal zit vol allusies op klassieke en bekende sprookjes waardoor het ook functioneert als een eerbetoon aan een van de oudste vormen van verhalen vertellen. Dit meta-tekstuele spel is overtuigend en getuigt van respect voor de traditie zonder dat het vervalt in plat kopiëren of gratuite knipogen.

Narratief gezien is het verhaal op zichzelf niet bijzonder ingewikkeld. De plot is relatief eenvoudig te volgen en zal weinig lezers afschrikken. Maar wat eenvoud mist aan complexiteit, maakt King goed met zijn vermogen om spanning en emotie op te bouwen. Zodra het verhaal op gang komt sleept het je onherroepelijk mee.

Een recensie van Fairy Tale zou incompleet zijn zonder stil te staan bij Radar, de oude Duitse herder die de metgezel is van de jonge protagonist. Zoals zo vaak in King’s oeuvre zijn het de secundaire karakters die het meest blijven hangen. Radar is zonder meer een van de meest memorabele figuren uit deze roman. Een echte compagnon die het hart van de lezer verovert en het verhaal een onverwachte emotionele kern geeft.

Al met al is Fairy Tale een geslaagde poging van King om zijn horizon te verbreden. Het laat zien dat hij ook buiten zijn klassieke horrorcomfortzone geloofwaardige en meeslepende verhalen kan vertellen. Sprookjes maken vanaf nu onmiskenbaar deel uit van zijn oeuvre. En dat is een verrijking voor zijn toch al indrukwekkende bibliografie.

SCORE: 8,4