🎮 SHADOW OF THE TOMB RAIDER | EEN GAME DIE ALLES PROBEERT EN NERGENS IN UITBLINKT

De Tomb Raider-serie heeft door de jaren heen zowel hoogte- als dieptepunten gekend met Lara Croft die zichzelf steeds opnieuw uitvindt om relevant te blijven in het constant veranderende gaminglandschap. Shadow of the Tomb Raider is een eerlijke poging om de franchise vooruit te helpen, maar in zijn poging om zoveel dingen tegelijk te doen blinkt het nergens echt in uit. Het is een game die wanhopig graag geweldig wil zijn, maar uiteindelijk genoegen neemt met "gewoon oké."

Op technisch vlak levert Shadow of the Tomb Raider een visueel degelijke ervaring. Het is niet de meest adembenemende game die er is, maar het doet wat het moet doen. Als je op een oudere pc of console speelt zul je blij zijn te weten dat de game soepel draait zonder grote haperingen. Toch, hoewel de game stabiel mag zijn, hebben de cutscenes zo nu en dan verrassingen in petto. Het ene moment zit Lara onder de modder alsof ze net een natuurramp heeft overleefd en in de volgende scène is ze brandschoon alsof ze net uit een luxe jungle-spa komt. Het is geen gamebrekende fout, maar dit soort kleine inconsistenties dragen bij aan het gevoel dat Shadow of the Tomb Raider wat onafgewerkt aanvoelt. Helaas maken de cutscenes dit niet goed met boeiende inhoud. Ze zijn lang, slepend en... saai. Het verhaal probeert emotionele diepgang te creëren, maar slaagt daar nauwelijks in. Dit is zo’n game waar het verhaal er alleen is om de volgende actiescène te rechtvaardigen.

Als er één ding is dat Lara Croft nu toch echt onder de knie zou moeten hebben dan is het beweging. Ze klimt, rent en duikt immers al sinds de jaren ‘90 door ruïnes. En toch levert Shadow of the Tomb Raider een merkwaardig inconsistente ervaring. Tijdens actiescènes voelt de besturing soepel, responsief en meeslepend. Maar zodra je even geen gevechten hebt en door een stad loopt of nauwe paden probeert te navigeren, voelt Lara ineens onhandig en schokkerig aan alsof ze net uit een achtbaan is gestapt. Het is een raadsel: het ene moment beweegt ze als een parkour-expert, het volgende moment loopt ze tegen muren aan en worstelt ze met simpele routes.

En dan de platforming. Sommige sprongen zijn onnodig frustrerend. Zelfs op lagere moeilijkheidsgraden bleef ik bepaalde sprongen steeds opnieuw proberen, alleen om nét niet ver genoeg te komen en keer op keer de afgrond in te storten. Ondertussen is het gevecht systeem zó vergevingsgezind dat vijanden je net zo goed kogels kunnen geven in plaats van ze op je te schieten. De wisselende moeilijkheidsgraad maakt het lastig om in een fijne speelritme te komen.

Verhalend gezien speelt Shadow of the Tomb Raider het op safe. Het volgt de standaard Tomb Raider-formule: een oud mysterie, een race tegen een duistere organisatie en Lara die worstelt met haar plaats in de wereld. Daar is niets mis mee – behalve als de uitvoering zo inspiratieloos is. Het is niet slecht, maar het is ook niet memorabel. Je speelt het, je ziet het zich ontvouwen en tegen de tijd dat de aftiteling rolt ben je waarschijnlijk alweer vergeten wat er precies gebeurde. Het verhaal maakt gewoon geen indruk.

En dan de sidequests? Standaard "haal dit, breng dat"-werk. Geen van hen is bijzonder boeiend en geen enkele voelt essentieel voor de ervaring. Ze zijn er puur om extra speeltijd te genereren. Als je op zoek bent naar sidequests die echt iets toevoegt, zul je die hier niet vinden. Het lijkt erop dat Shadow of the Tomb Raider graag wilde meedoen met de moderne trend van open-wereldmechanieken, maar dan op de meest inspiratieloze manier mogelijk. Er is een crafting-systeem. Er is een skill tree. En ze zijn allebei... volkomen onbelangrijk. Ja, je kunt dingen maken. Ja, je kunt vaardigheden ontgrendelen. Maar geen van deze systemen voelt relevant. Ze zijn er, maar ze voegen vrijwel niets toe aan de ervaring. Sterker nog, je zou ze volledig kunnen negeren en waarschijnlijk geen verschil merken. Het voelt alsof de ontwikkelaars deze systemen hebben toegevoegd omdat het "moest," niet omdat ze echt een kernonderdeel van de gameplay wilden maken.

Als er één aspect is waarin Shadow of the Tomb Raider wél weet te overtuigen, dan zijn het de actiescènes. Zodra de game losgaat met snelle, chaotische set-pieces is het echt leuk. Dit zijn de momenten waarin de intensiteit en spanning eindelijk goed naar voren komen. Het probleem? Er zijn er te weinig van. In plaats van zich te concentreren op deze spectaculaire momenten besteedt de game te veel tijd aan ondermaatse gameplaymechanieken en oninteressante zijcontent. Als de ontwikkelaars zich meer hadden gefocust op explosieve actie en minder op nutteloze extra’s had deze game echt kunnen uitblinken. Het hoofdverhaal is aan de korte kant. Dat zou geen probleem zijn als het vol zou zitten met spannende content. Helaas sleept de game zich door veel stukken heen vanwege een gebrek aan echte hoogtepunten. Wanneer het voorbij is blijft vooral het gevoel hangen dat er niet genoeg uit de beschikbare tijd is gehaald. Dit is extra frustrerend omdat Shadow of the Tomb Raider op zijn beste momenten echt vermakelijk is. Maar het slaagt er niet in dat niveau lang genoeg vast te houden.

Is Shadow of the Tomb Raider een slechte game? Nee. Maar het is ook geen goede game. Het is gewoon… daar. Het bestaat. Het is weer een Tomb Raider-game. En in een serie met zoveel iconische momenten is "vergetelijk" misschien nog wel erger dan "slecht." De actiescènes zijn leuk, maar te schaars. De besturing voelt vreemd inconsistent. Het verhaal is voorspelbaar. De zijcontent is saai. De crafting- en skill tree-mechanieken zijn nutteloos. En de moeilijkheidsgraad schiet alle kanten op. Als je een hardcore Tomb Raider-fan bent kun je er misschien genoeg plezier uit halen om het de moeite waard te maken. Maar als je op zoek bent naar een game die de franchise écht vooruit helpt... dan zul je die hier niet vinden.

SCORE: 5,9