📖 HELEN FIELDS - DE LAATSTE DIE STERFT | EEN SCHILDERACHTIGE, MAAR CLICHÉMATIGE SETTING

Helen Fields, voor mij een onbekende naam in de wereld van thrillers, brengt met 'De Laatste Die Sterft' een verhaal dat evenveel voorspelbaarheid als clichés bevat. Toch is het niet zonder verdiensten. De setting van het verhaal – een hechte commune op het Schotse eiland Mull – vormt een prachtige en sfeervolle achtergrond die het boek een zekere charme geeft. Het afgelegen eiland met zijn eigen regels en gebruiken voelt bijna als een personage op zichzelf en biedt een interessante dynamiek die het verhaal overeind houdt, zelfs wanneer het plot dat niet altijd doet.

Het verhaal draait om privédetective Sadie Levesque die naar Mull wordt gehaald om de vermiste dochter van een recent geëmigreerd gezin op te sporen. Zoals te verwachten blijkt het niet enkel om een vermissing te gaan, maar om een moord. Hoewel het verhaal op zich weinig nieuws brengt binnen het genre leest het wel lekker weg. De pagina’s vliegen voorbij. Mede dankzij de vlotte schrijfstijl van Fields. De eilandbewoners en hun onderlinge relaties worden redelijk goed neergezet, hoewel sommige karakters wat plichtmatig aanvoelen. Een paar van hen blijven echter voldoende intrigeren om de lezer bij de les te houden.

Een groot minpunt is echter de hoofdpersoon zelf; Sadie. Als privédetective maakt ze fouten die eerder bij een amateur zouden passen dan bij de doorgewinterde veteraan die ze pretendeert te zijn. Iets wat haar geloofwaardigheid aanzienlijk ondermijnt. Ook het juridische element in het boek voelt geforceerd. Fields strooit met juridische termen die soms niet op hun plek zijn. Hierdoor wordt het geheel op een weinig overtuigende academische façade getrakteerd. Hoewel het niet storend genoeg is om het boek onleesbaar te maken roept het bij momenten wel enige frustraties en vraagtekens op.

De moorden zelf, en de bijbehorende mystieke en sekte-achtige elementen, passen uitstekend bij de sfeer van het eiland. De gemeenschap met zijn clichématige figuren – van de botte politiechef tot de zonderlinge dorpsgek – voelt soms aan als een verzameling bekende stijlfiguren, maar dat is niet noodzakelijk storend. Het is te vergelijken met een frikandel speciaal: simpel en weinig verfijnd, maar precies wat je verwacht en soms gewoon lekker.

Het einde van het verhaal laat echter te wensen over. Hoewel Fields er grotendeels in slaagt het plot binnen de perken te houden ontspoort het tegen het einde net genoeg om een gevoel van lichte teleurstelling achter te laten. Het is geen dramatisch falen, maar je krijgt wel de indruk dat er meer in had gezeten. Al met al is 'De Laatste Die Sterft' een thriller die het vooral moet hebben van zijn sfeervolle locatie en toegankelijke schrijfstijl. Voor wie een snelle en makkelijke thriller zoekt in een bijzondere setting is het boek een prima keuze. Maar wie hoopt op diepgang of een verfrissende invalshoek kan dit boek beter overslaan.

SCORE: 6,3