🎥 HARDCORE NEVER DIES | EEN CHAOTISCHE SYMFONIE VAN BROEDERSCHAP EN VERVAL

Van de geprezen Nederlandse regisseur Jim Taihuttu, bekend van Wolf en De Oost, komt Hardcore Never Dies. Een rauwe verkenning van familiedynamiek, verkeerde keuzes en de pure chaos van de Nederlandse hardcore muziekscene. Taihuttu, bekend om zijn talent om intens menselijk drama te combineren met cultureel rijke achtergronden, heeft een film gemaakt die tegelijkertijd vertrouwd en uniek aanvoelt.

Hardcore Never Dies is in de kern een verhaal over twee broers wiens paden op tragische en chaotische wijze met elkaar verweven raken. De oudere broer raakt verstrikt in drugs, criminaliteit en de hardcore onderwereld, wat zijn leven op de rand van de afgrond brengt. De jongere broer, een hardwerkende pianoliefhebber die ogenschijnlijk deugdzaam is, raakt door hun gespannen familiebanden langzaam in hetzelfde web verzeild. Het is een klassiek verhaal dat doet denken aan American History X of Goodfellas, al is het uiteraard niet van hetzelfde niveau. Toch geven de echo's van deze meesterwerken gewicht aan de ambitie van de film, ook al haalt het dat niveau (logischerwijs) niet volledig.

De relatie tussen de broers is de emotionele kern van de film. Hun afzonderlijk en tegelijkertijd simultaan afglijden voelt tragisch aan, hoewel Taihuttu verrassende momenten van humor door de chaos heen injecteert. Het tempo is ongenadig, met een gevoel van ongemak dat door de hele film heen sijpelt. Deze hectische energie weerspiegelt de hardcore muziek die het verhaal ondersteunt. Het creëert een ervaring die zowel meeslepend als desoriënterend is – op een goede manier. De film neemt zichzelf niet al te serieus, wat verfrissend is en helpt om de donkere thema's in balans te houden.

Toch vond ik het acteerwerk enigszins onevenwichtig. Jim Deddes, die de oudere broer speelt, levert een prestatie die door zijn intonatie en stemgebruik soms wat misplaatst aanvoelt. Dit kan een kwestie van persoonlijke voorkeur zijn, maar het haalde af en toe de geloofwaardigheid van het personage omlaag. Aan de andere kant is Joes Brauers, als de jongere broer, uitzonderlijk. Zijn ingetogen en doordachte vertolking brengt diepgang en stille intensiteit in de film. Hij is het hart van het verhaal en zijn optreden tilt het narratief naar een hoger niveau.

De muziek, geworteld in de Nederlandse hardcore scene, is een belangrijk element maar overheerst het verhaal niet. Hardcore dient meer als achtergrond dan als focuspunt, wat goed werkt voor de bredere thema's van identiteit, rebellie en familiedruk. Het zal niet voor iedereen aantrekkelijk zijn, maar het is een authentiek detail dat de film stevig in zijn Nederlandse wortels verankert.

Hardcore Never Dies is een solide toevoeging aan Taihuttu's filmografie waarin familiedrama, criminaliteit en culturele identiteit worden gecombineerd met stijl en humor. Hoewel het verhaal niet baanbrekend is en de acteerprestaties wisselend zijn, maken de chaotische energie, emotionele momenten en sterke regie de film de moeite waard om te bekijken. Het is een tragisch, maar vreemd genoeg grappig verhaal dat resoneert met thema's van broederschap en de gevolgen van keuzes. Fans van Nederlandse cinema en rauwe drama’s zullen deze film op waarde kunnen schatten.

SCORE: 6,9